Eerst wilden wij Wim en Annamarie het nieuwe huis laten zien dat nog steeds niet klaar is, maar de aannemer had het gebouw afgesloten voor het weekend. Directeur Yuri vertelde ons dat daar inmiddels enig meubilair geleverd is.
Bij het oude huis aangekomen stonden de kinderen ons al op te wachten, want voordat wij naar Mac Donald's gaan mogen ze eerst allemaal een klein cadeautje uitzoeken op de markt. Voor elk kind hebben wij hiervoor 300 Rb (= 8,35 Euro) uitgetrokken. Terwijl Wim met Valentina, de vrouw van Nikolai en de kinderen naar de markt gingen, hebben Jaap, Annamarie en ik vergaderd met directeur Yuri en Nikolai. Annamarie heeft het standpunt van het bestuur van de stichting 'Kinderen van Nikolskoye' duidelijk gemaakt dat men graag een prioriteitenlijst wil zien. Yuri vertelde ons dat er een aantal knelpunten liggen, zoals de opvang van kinderen die ouder zijn dan 16 jaar. Zij vallen volgens de Russische wet niet meer onder het gezag van een kindertehuis. Maar waar moeten ze dan naar toe? Velen gaan terug naar hun familie en de uitzichtloze situatie daar. Vaak belanden ze alsnog in de criminaliteit en/of worden ze straatzwervers. Hij opperde een opvang in een soort 'beschut wonen'project, totdat deze kinderen echt op eigen benen kunnen staan. Verder overweegt hij een of twee maatschappelijk werkers aan te nemen, die de vaak getraumatiseerde kinderen kunnen opvangen en begeleiden en waarbij deze kinderen met hun vragen naar toe kunnen. Bedenk dat het vertrouwen van de meeste kinderen in volwassenen nihil is.
Inmiddels waren Wim, Valentina en de kinderen terug gekomen van de markt. Vol trots lieten zij hun buit aan ons zien. Snel gingen we de bus in en na een tocht van ruim een uur (veel files op een veel te smalle weg (de N10 Moskou-St.Petersburg!)) kwamen we aan bij een grote Mac Donalds in een van de buitenwijken van de stad. Nikolai praatte even met de manager om plek te maken voor de 40 kinderen en ongeveer 10 volwassenen. In no-time was dit geregeld en ook de Happy meals en de milk-shakes werden meteen besteld. Je kon toen goed zien dat ze bijna nooit in een stad zijn geweest (dicht bij elkaar blijven, want toch eng allemaal) en dat ze niet veel leuke dingen meemaken. Wanneer de ergste verlegenheid was overwonnen, kwamen m.n. de jongens naar ons toe en probeerden ze hun Engels op ons uit. Erg ontroerend. We hebben Nikolai bedankt voor de geweldige organisatie van dit uitje. Dit uitje hebben we, met hulp van enkele bestuursleden zelf bekostigd.
In de bestuursvergadering van januari jl. is een besloten om een jaarlijks uitje, zoals deze op te
nemen in de doelstellingen van de stichting.
