Bezoek aan het kinderhuis 27-09-2008

Eindelijk zijn we weer in Nikolskoye geweest. Dit was de eerste keer na het bezoek in december vorig jaar met Wim en Annamarie. We hebben nu gezien wat de tandspecialist bij Katja heeft gedaan. Het kind kan eindelijk vrijuit lachen. Links van directeur Yuri staat ze op deze foto. Verder hebben wij met Yuri en Valentina Devyatin (de vrouw van onze kontaktpersoon Nikolai) gesproken over een projekt voor de oudere kinderen, die op het punt staan om het kinderhuis te verlaten. Met 16 jaar is het kinderhuis wettelijk niet meer aansprakelijk voor de verzorging van deze kinderen. Zij kunnen nergens naar toe dan terug gaan naar hun drugs gebruikende en zwaar drinkende ouders. De kans is dan groot dat zij vroeg of laat alsnog in de criminaliteit terecht komen. Gedacht wordt om deze kinderen vaak op te zoeken en ze (psychologisch) te begeleiden waar nodig. Tot het moment dat zij een baan hebben gevonden en zelfstandig kunnen leven. Dus dat zij niet meer afhankelijk zijn van hun ouders. Deze hulpverleners moeten ook ervoor zorgen dat zij begeleid worden in het woud van de bureaucratische regels. De kinderen moeten op hun beurt weer feed-back geven om te laten zien welke hulp nu echt nodig is en waar aanpassingen gedaan moeten worden.
Voor de komende winter zijn weer schoenen/laarzen en winterkleding nodig.

De dag dat wij er waren werden voorbereidingen getroffen voor een feest: 'de dag van de buren'. Er werd flink geoefend op zang en dans. Vooral onze Katja zong de sterren van de hemel. Een soort disco werd voorbereid en in de eetzaal/kantine stonden de tafels al feestelijk gedekt met thee, limonade en chocoladekoekjes.

Weer namen we een kijkje in de keuken. De apparatuur die men in de afgelopen jaren van onze giften heeft kunnen aanschaffen, zoals de keukenmachine, de vaatwasser en de grote koelcel. Men is onverminderd dankbaar hiervoor.

Bezoek aan het kinderhuis 22-12-2007

Zaterdag 22 december '07 zijn Jaap en ik samen met Annamarie en Wim naar Nikolskoye gereden. Dit keer in een grote touringcar, want wij hebben de kinderen beloofd naar de Mac Donald's in St.Petersbug te gaan.
Eerst wilden wij Wim en Annamarie het nieuwe huis laten zien dat nog steeds niet klaar is, maar de aannemer had het gebouw afgesloten voor het weekend. Directeur Yuri vertelde ons dat daar inmiddels enig meubilair geleverd is.
Bij het oude huis aangekomen stonden de kinderen ons al op te wachten, want voordat wij naar Mac Donald's gaan mogen ze eerst allemaal een klein cadeautje uitzoeken op de markt. Voor elk kind hebben wij hiervoor 300 Rb (= 8,35 Euro) uitgetrokken. Terwijl Wim met Valentina, de vrouw van Nikolai en de kinderen naar de markt gingen, hebben Jaap, Annamarie en ik vergaderd met directeur Yuri en Nikolai. Annamarie heeft het standpunt van het bestuur van de stichting 'Kinderen van Nikolskoye' duidelijk gemaakt dat men graag een prioriteitenlijst wil zien. Yuri vertelde ons dat er een aantal knelpunten liggen, zoals de opvang van kinderen die ouder zijn dan 16 jaar. Zij vallen volgens de Russische wet niet meer onder het gezag van een kindertehuis. Maar waar moeten ze dan naar toe? Velen gaan terug naar hun familie en de uitzichtloze situatie daar. Vaak belanden ze alsnog in de criminaliteit en/of worden ze straatzwervers. Hij opperde een opvang in een soort 'beschut wonen'project, totdat deze kinderen echt op eigen benen kunnen staan. Verder overweegt hij een of twee maatschappelijk werkers aan te nemen, die de vaak getraumatiseerde kinderen kunnen opvangen en begeleiden en waarbij deze kinderen met hun vragen naar toe kunnen. Bedenk dat het vertrouwen van de meeste kinderen in volwassenen nihil is.
Inmiddels waren Wim, Valentina en de kinderen terug gekomen van de markt. Vol trots lieten zij hun buit aan ons zien. Snel gingen we de bus in en na een tocht van ruim een uur (veel files op een veel te smalle weg (de N10 Moskou-St.Petersburg!)) kwamen we aan bij een grote Mac Donalds in een van de buitenwijken van de stad. Nikolai praatte even met de manager om plek te maken voor de 40 kinderen en ongeveer 10 volwassenen. In no-time was dit geregeld en ook de Happy meals en de milk-shakes werden meteen besteld. Je kon toen goed zien dat ze bijna nooit in een stad zijn geweest (dicht bij elkaar blijven, want toch eng allemaal) en dat ze niet veel leuke dingen meemaken. Wanneer de ergste verlegenheid was overwonnen, kwamen m.n. de jongens naar ons toe en probeerden ze hun Engels op ons uit. Erg ontroerend. We hebben Nikolai bedankt voor de geweldige organisatie van dit uitje. Dit uitje hebben we, met hulp van enkele bestuursleden zelf bekostigd.
In de bestuursvergadering van januari jl. is een besloten om een jaarlijks uitje, zoals deze op te
nemen in de doelstellingen van de stichting.